Aktualności

Radujcie się !


Dzisiejsza, trzecia już niedziela Adwentu, nosi nazwę Niedzieli Radości. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Gaudete, rozpoczynającego Liturgię Eucharystyczną i jest wezwaniem do radowania się. Co ma być powodem naszej radości? Świadomość, że Bóg jest blisko nas, że jest z nami, że stał się naszym bratem. Nauka Kościoła zachęca nas do tego, abyśmy rozwijali w sobie umiejętność radowania, cieszenia się i korzystania w pełni z radości, jakich Bóg nam użycza podczas ziemskiego życia. Serce człowieka zawsze powinno być radosne z tego powodu, że jesteśmy blisko Boga, w Jego rękach i zawsze w Jego sercu.  Papież Jan XXIII powiedział, że do Nieba nie wpuszczają ponuraków, tylko ludzi, którzy umieją się cieszyć. Oby nie okazało się, że nie nadajemy się do Nieba, ponieważ nie umiemy się cieszyć życiem i wszystkim, co nas spotyka.  Usłyszmy więc to dzisiejsze wezwanie Kościoła: Bądź radosny! Nie zamykaj się w samotności i smutku. Jezus jest z Tobą!


Jest też jeszcze inna, bardzo ciekawa nazwa tej niedzieli. Bywa ona bowiem nazywana ?niedzielą różową?. Określenie to wywodzi się od koloru szat liturgicznych przewidzianych na ten dzień. Otóż, jest to właśnie kolor różowy. W całym roku liturgicznym stosuje się go tylko dwa razy ( również w  czwartą niedzielę Wielkiego Postu).
W Adwencie szaty liturgiczne mają zazwyczaj kolor fioletowy, który w jasnym świetle wydaje się przybierać barwę różową. Dobór koloru wynika z jego skojarzenia z widokiem nieba o świcie. Wyobraża on blask przyjścia Jezusa Chrystusa w tajemnicy Bożego Narodzenia. Przychodzący Zbawiciel jest bowiem dla nas Światłością, podobnie jak wschodzące Słońce. takie porównanie odnajdujemy np. w tzw. Pieśni Zachariasza: ?nawiedzi nas Słońce Wschodzące z wysoka, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają? (Łk 1, 78n).
 Radość płynąca ze zbliżających się świąt nie wynika z płytkich emocji , lecz bierze się z autentycznych religijnych przeżyć. Sam Adwent zaś ukazuje nam prawdziwą radość bycia chrześcijaninem, który oczekuje pojawienia się swojego jedynego Pana.